" အောင်ဘာလေ "ထီ"

အောင်ဘာလေ "ထီ "

------

* မိုးကအဆက်မပြတ် ရွာနေသည် ။ 

ရာသက်ပန် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ရောက်နေ

သူများ မပြန်နိုင် မထွက်နိုင်ဖြစ်နေကြသည် ။ 

အချိန်ကလည်း နေ့ခင်း ၂ နာရီအချိန်ခန့်မို့ 

မိုးအေးအေးမှာ ” စကားဝိုင်းဖွဲ့ နေကြသည် ။ 

• အောင်ဘာလေထီ နောက်ဆုံးဖွင့်ရက်

ဖြစ်၍လည်း ထီ အကြောင်း ပြောကြရာမှ 

တစ်ယောက်က - 

“ “ ထီဆိုတာလဲ တိုက်မှရတာပါဗျာ ၊ မန္တလေး

က ဆာမိ သိန်းဆုပေါက်တာတောင် မခံစား

လိုက်ရဘူး " 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ " တစ်ယောက်က 

မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။ ' အဲဒီအချိန်က 

ထီတစ်သိန်းဆိုတာ တိုက်ရော ၊ ကားရော 

ရတဲ့အပြင် ငါးသောင်းလောက်ပိုသေးတယ်

ဆိုတော့ ငါလိုလူ ရှိသေး လားကွဆိုပြီး 

သူအလုပ်လုပ်နေတဲ့ တိုက်ပေါ်ကနေ 

ဂျွမ်းထိုးချလိုက် တာ ကားလမ်းပေါ်ကျပြီး 

သေရောတဲ့ " 

တချို့က ရယ်ကြသည် ။ တစ်ယောက်

ကတော့ . . . 

“ ဒီလူနှယ့် . . . ကံကောင်းလို့ ထီပေါက်ပြီးမှ 

ကံဆိုးသွား ရတယ် ” ။ 

“ ခင်ဗျားပြောသလိုပဲ သိန်းထီပေါက်ပြီး 

မခံစားရတဲ့ လူရှိသေးတယ် " ! 

တခြားတစ်ယောက်က တခြားတစ်ခု တင်ပြ

လာခြင်းဖြစ် သည် ။ 

" ပြောစမ်းပါဦး ” 

တစ်ယောက်က တောင်းဆိုလိုက်သည် ။ “ 

ဖြစ်တာက ပြည်မြို့မှာ ” . ထီပေါက်တာက 

ရေထမ်းသမား ။ ထီထိုးဖို့ နှစ်ကျပ် တောင် 

မနည်းစုရတာ ။ ထီလက်မှတ်ကို ရေထမ်းတဲ့ 

ထမ်းပိုးမှာ အပေါက်ဖောက်ပြီး အဲဒီအပေါက်

ထဲ အလိပ်လေးလုပ် ထည့်ထားတာ ။ 

ထီလက်မှတ်ရဲ့ အက္ခရာနဲ့ ဂဏန်းကိုတော့ 

သူ့အိမ်က သစ်သားတန်း မှာ မြေဖြူနဲ့ 

ရေးထားတယ်တဲ့ ” . ထီပေါက်စဉ်လဲ 

ထွက်ရော ခါးပန်းက နံပါတ်နဲ့ တိုက် ကြည့်

တော့ သိန်းဆုပေါက်နေရော ။ 

' ဝမ်းသာလွန်းလို့ ငါသူဌေးဖြစ်ပြီ 

ဒီနေ့စပြီး ရေမထမ်းတော့ဘူးကွဆိုပြီး 

ရေထမ်းတဲ့ ထမ်းပိုးကို ဧရာဝတီ မြစ်ထဲ 

လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်တဲ့ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်း

တွေ လိုက်ပြော | ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ 

ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက်ကြတယ်တဲ့ ။ 

နောက်မှ သူငယ်ချင်းက မင်းထီလက်မှတ်

ကိုရော သေသေချာချာ သိမ်းရဲ့လား 

ထီပေါက်ပြီးမှ လက်မှတ်ပျောက်နေဦးမယ်လို့ 

ပြောတယ်တဲ့ ။ ဒါနဲ့ သူက ဘယ်ပျောက်မလဲ

ကွာ ။ ငါက သေသေချာချာ ထမ်းပိုးထဲ  

ထည့်ထားတာလို့ ပြောပြီးမှ အမယ်လေးဗျ ။ 

သေပါပြီ ။ သွားပါပြီ 

` လုပ်ကြပါဦး ထအော်သတဲ့ ။ 

ထမ်းပိုးကို မြစ်ထဲ လွှင့်ပစ်လိုက်မိတာ 

သတိရပြီး သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြတယ် ” 

သူနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ` လှေတွေငှားပြီး 

မြစ်ရိုးတစ် လျှောက် ထမ်းပိုးလိုက်ရှာကြတယ် ။

အောက်ဘက်က မြို့ရွာတွေကို 

ကုန်းလမ်းက ကြိုသွားပြီးတော့လဲ 

မြစ်ပြင်အနှံ့ရှာကြတယ်တဲ့ ။ ဒါပေ မယ့် 

ထမ်းပိုးက ရှာမတွေ့တော့ဘူး ။ . . . ။ 

“ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေကွာ ဘယ်လောက်များ 

မောလိုက် မလဲ " တစ်ယောက်က 

ကြားမှ မောနေသည် ။ 

“ ဆင်းရဲတုန်းက ရေထမ်းစားရတဲ့ 

ထမ်းပိုးကို အမြတ် တနိုး သိမ်းထားမယ်ဆိုရင် 

ဒီလိုဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး " တစ်ယောက်က 

ထမ်းပိုး၏ကျေးဇူးကို မေ့၍ ဤသို့ 

ဖြစ် ရသည်ဟု အပြစ်တင်လိုသော 

သဘောဖြစ်သည် ။ . “ သူရဲ့ အပျော်လွန်ပြီး 

မေ့သွားတာနေမှာပေါ့ကွာ . . " 

“ မထိုက်လို့ပေါ့ကွာ . . . ” 

မှတ်ချက် အမျိုးမျိုး ထွက်ပေါ်လာသည် ။ 

“ ကျွန်တော့်ဟာက ရယ်စရာလဲ 

ကောင်းတယ် . . " - သင်ခန်းစာယူဖို့လည်း 

ကောင်းတယ်ဗျ ဖြစ်တာက ဒီမင်္ဂလာဒုံ 

ဈေး အပြင်ဘက်တန်းမှာ " . တစ်ယောက်က 

ဖြစ်ရပ်အသစ်တစ်ခုကို တင်ပြနေပြန် သည် ။ 

“ ကျွန်တော်က အဲဒီတုန်းက 

မင်္ဂလာဒုံဈေးအပြင်တန်းမှာ ` နာရီပြင်ဆိုင်

လေး ဖွင့်ထားတော့ . . " ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာ 

ရာသီစာ | အသီးအနှံတွေ ရောင်းတဲ့ 

သစ်သီးဆိုင်လေး ရှိတယ် ၊ 

ဒေါ်မြတဲ့ အသက်ငါးဆယ်လောက် 

သူ့ဆိုင်အမိုးမှာ မနှဲလေးပုခက်လေး ဆွဲထား

တာ ရှိတယ် ၊ အထဲမှာ မနှဲလေးပုံနဲ့ပေါ့ ၊ 

နေ့တိုင်း ပန်းပွင့် လေးတွေ ပူဇော်တယ် ၊ 

ဈေးရောင်းကောင်းအောင်လို့ပေါ့ ။ 

တစ်ခါတစ် | လေ ကြက်ဥပူဇော်တယ် ၊ 

သူကတော့ ကြက်ဥလို့ မခေါ်ဘူး ။ 

မမနှဲ | ရွှေမင်းသမီးဆက်ပါတဲ့ " 

တစ်နေ့တော့ နှစ်ကျပ်တန် ထီလက်မှတ်  

ဝယ်ပြီး မနှဲလေးရဲ့ " ပုခက်လေးထဲ 

ထည့်သိမ်းထားတယ် ၊ မမနှဲ ထီ “ ပေါက်

အောင် မနော် … ပေါက်ရင် မမနှဲကို 

ရွှေဖရုံသီးတွေ များများ ဆက်မယ် ၊ 

အင်္ကျီလှလှလေးလဲ ဝယ်ပေးမယ်လို့ ပြောတယ် ။ 

ဒါနဲ့ ထီဖွင့်တော့ နှစ်သောင်းဆု 

ပေါက်တဲ့အကြောင်း ထီထိုး ထားတဲ့ဆိုင်က 

လာပြောတယ် ။ အဲဒီတုန်းက နှစ်သောင်းဆု

ဆိုရင် | နည်းတာ မဟုတ်ဘူး ။ 

ရွှေတစ်ကျပ်သား ငါးရာခေတ်က 

နားထောင်သူအချို့ ခေါင်းညိတ်ပြသည် ။ 

“ ဒေါ်မြလည်း ဝမ်းသာအားရ နဲ့

မမနှဲရေ . . ထီပေါက်ပြီဟေ့ • မမနှဲကို 

ပြောထားတဲ့အတိုင်း ဆက်မယ်ဟေ့ • • 

ထီလက်မှတ် ပေးပါဦးဆိုပြီး မနှဲလေး

ပုခက်ထဲမှာ ထီလက်မှတ်ရှာတယ် 

မရှိတော့ဘူး ပုခက်က လေဒလဟောထဲမှာပဲ ။ 

ပုခက်လေးလဲ လေတိုးတိုင်းလှုပ်နေတော့ 

ဘယ်အချိန် လွှင့်ပါသွားလဲ မသိဘူး ” 

ဒေါ်မြ မနှဲလေး ပုခတ်ကိုဖြုတ်ပြီး 

အမောတကော ကြည့်တယ် ရှာတယ် 

မတွေ့တော့ဘူး ၊ စိတ်ဆိုးပြီး 

ဟင် . . . ငါကဖြင့် ပန်းဆက်ရ ရွှေဖရုံသီး

ဆက်ရနဲ့ အားကိုးလိုက်တာ . . နင်ကတော့ 

ထီလက်မှတ် လေး တစ်စောင်တောင် 

မပျောက်အောင် ထိန်းမပေးနိုင်ဘူး ၊ 

သွားရော့ ဆိုပြီး မနှဲလေး နတ်ရုပ်လေးရော ၊ 

ပုခက်ရော လမ်းပေါ်လွှင့်ပစ်လိုက် တယ် ။ 

နှစ်သောင်းလဲ မရတော့ဘူး ။

. ` ရယ်သံများ ထွက်ပေါ်လာသည် . 

သူကလည်း အသိမ်းမတတ်တာပဲ . . . " " . 

“ အားကိုးမှားတာပေါ့ဗျာ . . . " 

. မှတ်ချက်များ ထွက်ပေါ်လာကြပြန်သည် ။ 

“ ကျွန်တော်ဟာကတော့ ပိုထူးဆန်းတယ်ဗျ ၊ 

ကံတရားရဲ့ ဆန်း ကြယ်ပုံပေါ့ " 

- တစ်ယောက်က ဖြစ်ရပ်အသစ်ကို 

တင်ပြရန် စကားစနေပြန် သည် ။ မှတ်ချက်

ပေးသည်များ ရပ်စဲသွားပြီး အကြောင်းအရာ

သစ်ကို နားထောင်ကြရပြန်သည် ။ 

မိုးကလည်း သဲသဲမဲမဲရွာနေဆဲ ။ 

“ “ အဲဒီတုန်းက ကျွန်တော်က စဉ့်ကိုင်မြို့မှာ 

နေတာဗျ ။ ပေါက် လဲပေါက်တယ် 

ဦးလေးလွင်က သူ့ဆိုင်မှာ ထီထိုးရင် 

လိပ်စာအသေ အချာရေးမှတ်တယ် ” 

အဲဒီတုန်းက ထီဖွင့်ရင် ညမှာ ရေဒီယိုက 

ပေါက်ဂဏန်းတွေ ကြေငြာတယ် ။ 

ဦးလေးလွင်က သူ့ဆိုင်က လက် မှတ်တွေနဲ့ 

ရေဒီယိုကြေငြာတာကို ညတိုင်းတိုက်တယ် ။ 

ပေါက်ရင် နောက်တစ်နေ့ကျ သင်ပုန်းကြီးမှာ 

ဆုငွေ ၊ ပေါက်ဂဏန်း ၊ လိပ်စာ 

အကုန်ရေးထားတယ် ။ တစ်ခါတော့ 

စဉ့်ကိုင်အနောက်ပိုင်းရွာတစ်ရွာ က 

အဘွားကြီးတစ်ယောက် ငါးသောင်းဆု

ပေါက်တယ် ။ အဲဒီတုန်းက ရွှေဈေးက 

ငါးရာတောင် မဟုတ်ဘူး ၊ သုံးရာလောက်က . . " 

မြန်မြန်ရှေ့ဆက်ရန် ခေါင်းမြန်မြန်ညိတ်သည် ။ 

ရွာနာမည်နဲ့ နာမည်နဲ့ ဘောမှာ ကြေငြာထား

တာတွေ့တော့ အဲဒီရွာက လူတစ်ယောက်

တွေ့ပြီး အဘွားကြီးကို သွားပြောတယ် ။ 

အဘွားကြီးခမျာ ဝမ်းသာလွန်းလို့ 

နောက်နေ့မနက်မှာ ထီလက်မှတ် လေးယူပြီး 

စဉ့်ကိုင်မြို့သွားတာပေါ့ ၊ မြင်းလှည်းနဲ့သွား

တော့ မြို့အ နောက်ဖက်ထိပ် မြင်းလှည်းဂိတ်

ကနေ ဦးလွင်ထီဆိုင်ကို ဆိုက်ကားနဲ့

သွားရတယ် ။ 

` လမ်းမှာ ဆိုက်ကားသမားနဲ့ စကားပြောရင်း 

ထီငါးသောင်း ဆုပေါက်လို့ဆိုတာ 

ဆိုက်ကားသမားသိသွားတာပေါ့ . . . မြို့ထဲမှာ 

ဈေးနားရောက်တော့ ဆိုက်ကားသမားက 

အဘွားထီလက်မှတ် ခဏပြပါ . . . 

ဟုတ်မဟုတ် ဈေးမှာ ဝင်တိုက်ပေးမယ်လို့ 

ပြောတယ် ။ အဘွားကြီးကလဲ 

ရိုးရိုးအအနဲ့ ထုတ်ပေးလိုက်တာပေါ့ ။ 

ဆိုက်ကားသ မားက ဈေးထဲဝင်ပြီး 

ခဏကြာတော့ ပြန်လာတယ် ။ 

သူ့မိတ်ဆွေများ မရှိလို့ ထီပေါက်စဉ်

မတိုက်ခဲ့ရဘူးဆိုပြီး ထီလက်မှတ်ပြန်ပေးတယ် ။ 

ဦးလွင်ဆိုင်မှာ အဘွားကြီးလာပြီဆိုပြီး 

ဝမ်းသာအားရကြိုတာ ပေါ့ ။ 

အဘွားကြီးက ထီလက်မှတ်ထုတ်ပေးတယ် ။ 

ဒါပေမယ့် ဘော ပေါ်မှာ ရေးထားတဲ့ 

ပေါက်ဂဏန်းနဲ့ လွဲနေတယ် ၊ ၊ ၊ 

ဒီလက်မှတ်က ပေါက်ဂဏန်းမဟုတ်ဘူး

ဆိုတော့ အဘွားကြီးလည်း ဘာမှမသိဘူးပေါ့ ။ 

နောက်မှ မေးရင်းမြန်းရင်းနဲ့ ဆိုက်ကားသမား 

လဲယူလိုက်ပြီး တွက်မိကြပါတယ် ။ 

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ် မလဲ ။ လက်မှတ်က 

သူ့ဆီ ရောက်သွားပြီးတိုင်ရမယ် ။ 

ဆိုက်ကား ဂိတ်လိုက်ရှာတော့လဲ 

မတွေ့တော့ဘူး ။ ထီ ဥပဒေကလည်း 

လက်မှတ် တင်ပြနိုင်သူသာ ငွေထုတ်ခွင့်ရမှာ ။ 

အဘွားလည်း လက်မှတ်အလဲခံ " ရတာ

သိပြီး ငိုလို့ သူ့ရွာ ပြန်သွားတယ် "ဒါပေမယ့် 

အဲဒီနေ့ညမှာ ရေဒီယိုက ပေါက်ဂဏန်းတွေ 

ကြေညာတော့ အဘွားကြီးဆီ ရောက်နေတဲ့ 

ထီလက်မှတ်က သိန်းဆု ထွက်လာတယ် . . . ။ ။ 

“ ကောင်းတယ် . . ယုတ်မာတဲ့ 

ဆိုက်ကားသမား သိန်းဆုရ မှာကို 

ငါးသောင်းဆုနဲ့ လဲယူသွားတယ် . . . " 

“ အဘွားကြီးက ငါးသောင်းအစား 

တစ်သိန်းရသွားတာ ဝမ်းသာသော 

မှတ်ချက်များ ဖြစ်သည် ။ . . • . “ 

အင်း . . . ခင်ဗျားတို့ 

ထီအကြောင်းလေးတွေက စိတ်ဝင်စား စရာ

ကောင်းလို့ ကျွန်တော် ဟိုဘက်စားပွဲက 

နားတောင်နေတာ … ကျွန်တော့်မှာလည်း 

ပြောစရာတစ်ခုရှိတယ် " 

အငြိမ်းစားအရာရှိကြီးကို ဘေးစားပွဲမှ 

ဝိုင်းကူးလာသည် ။ 

“ ကောင်းတယ်ဗျား လုပ်ဖို့ ပြောပါဦး .”

" . . အငြိမ်းစားအရာရှိကြီးကို ခုံတစ်ခုံ

ထိုးပေးရင်း ထီအကြောင်း ပြောနေသော 

စားပွဲမှ လူများက ကြိုဆိုလိုက်ကြသည် ။ 

. “ ကျွန်တော့်ဟာက ခင်ဗျားတို့ပြောသလို 

ထီအကြောင်း မကောင်းတာတွေ စိတ်ညစ်

စရာတွေတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ ။ ကောင်းတဲ့ 

အကြောင်း ပြီးတော့ သိန်းထီခေတ်လဲ 

မဟုတ်ဘူး ။ အခု မင်္ဂလာစုံ တွဲခေတ်မှာ ဖြစ်တော့ “ 

“ “ မကြာသေးဘူးပေါ့ . . " တစ်ယောက်က 

ခပ်မြန်မြန် ဖြတ်ပြောလိုက်သည် ။ 

ဖြစ်တာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်မြို့ကြီးတစ်မြို့ဗျ 

မြောင်းမြ မြို့လား ၊ ဝါးခယ်မလားတော့ 

မသေချာဘူး ၊ မြောင်းမြပဲ ဖြစ်မယ် 

ထင်တယ် ။ ကျွန်တော်ကလဲ 

တစ်ဆင့်ကြားတော့ ပြန်ပြောရတာ “ ဒါပေ

မယ့် အရေးကြီးတဲ့ အကြောင်းတွေကိုတော့ 

မှတ်မိပါတယ် အငြိမ်းစားအရာရှိကြီးဆိုလို 

သည် ကို နားထောင်သူများ 

သဘောပေါက်ပါသည် ။

မြို့ပေါ်က ဈေးနားမှာ တိုင်းရင်းဆေးလဲ

ရောင်း ၊ ကုလဲကွတဲ့ ` တိုင်းရင်းဆေးဆရာ

ကြီးရဲ့ အိမ်ရှိတယ် ။ တောက လူတစ်ယောက် 

ဆရာကြီးအိမ် ရောက်လာပြီး သူနဲ့ဆရာကြီးနဲ့ 

ကံစပ်တဲ့အကြောင်း ပြောနေတုန်း 

ထီရောင်းတဲ့လူ ရောက်လာပြီး 

မင်္ဂလာစုံတွဲ ကံစပ်ဖို့အ ကြောင်း 

ပေါက်မှာ သေချာကြောင်း ထုံးစံအတိုင်း 

တိုက်တွန်းပြီး အထိုးခိုင်းတယ် ။ 

ဆေးဆရာကြီးကတော့ စိတ်မဝင်စားပါဘူး ။ 

ဒါပေ မယ့် ဆေးကုတဲ့လူက 

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူရှိတုန်း လာရောင်းတာ 

ဆရာကြီးနဲ့ ကံစပ်လို့ပဲလို့ ထင်လိုက်တယ် ။ 

ဒါနဲ့ ဆရာကြီးနဲ့ ကျွန်တော် ဆေးလည်း 

ကံစပ်တယ် ။ ထီလည်း ကံစပ်မယ်ထင်တယ် ။ 

မင်္ဂလာ စုံတွဲစပ်တူထိုးရအောင်လို့ ပြောတယ် ။ 

ဆရာကြီးက စိတ်မဝင်စားပါ ဘူး ။ 

ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ ထီရောင်းတဲ့လူကတော့ 

ကံစပ်မှာ သေချာ ကြောင်း စပ်ထိုးဖို့ကောင်း

ကြောင်း အတင်းပြောတယ် ။ 

မင်္ဂလာစုံတွဲ က ထောင့်ငါးရာကျတယ် ။ 

ဆရာကြီးက ငါးရာပဲ ထည့်ပါ ။ ကျွန်တော် 

တစ်ထောင်ထည့်ပါမယ် ။ ဆရာကြီးနဲ့ 

ကံစပ်ချင်လို့ပါ ဆိုပြီး အတင်း ပြောတာနဲ့ 

ဆရာကြီးလဲ အားနာပြီး ငါးရာထုတ်ပေးလိုက်

တယ် ။ မင်္ဂလာစုံတွဲ ထီလက်မှတ်အိတ်

ကလေးရတော့ ၊ တစ်ထောင် စိုက်တဲ့ လူက 

အိတ်ကလေးကို ဆရာကြီးသိမ်းထားပါလို့ 

ပေးတယ် ။ ဆရာကြီးက ခင်ဗျား 

အများကြီးစိုက်ရတာ ခင်ဗျားပဲ ယူထားပါလို့ 

ပြန်ပေးတယ် ၊ ဟိုလူက မယူဘူး ။ 

ဆရာကြီးဆီမှာပဲ အပ်ထားခဲ့တယ် ။ 

သူလိုတဲ့ ဆေးဝယ်ပြီး သူ့ရွာပြန်သွားတယ် ။ 

ထီဖွင့်တော့ အဲဒီမင်္ဂလာ စုံတွဲက 

သိန်းတစ်ရာ့ငါးဆယ် ပေါက်တယ် ။ 

ထီရောင်းတဲ့လူက ဝမ်း သာအားရ လာပြော

တယ် ။ ဆရာကြီးက ထီလက်မှတ်ထုတ်ပြီး 

တိုက် ကြည့်တော့ မှန်နေတယ် ။ 

မင်္ဂလာစုံတွဲပေါက်ပြီ ၊ ဆရာကြီးရဲ့ မိသားစု 

တွေလည်း ပျော်ကြတာပေါ့ ။ 

ဒါပေမယ့် ဆရာကြီးက မပျော်ဘူး ။ 

သူနဲ့ စပ်ထိုးတဲ့လူကို နာမည်တောင် 

မသိလိုက်ရဘူးတဲ့ ။ အဲဒီလူ | ရသင့်ရထိုက်

တာ ခွဲပေးချင်တယ် " 

 နားထောင်သူများ ခေါင်းညိတ်ကြသည် ။ ' ' 

“ အဲဒါနဲ့ ဆရာကြီးက အကြံဉာဏ်ထုတ်ပြီး 

စဉ်းစားတာ ပေါ့ ၊ နောက်ဆုံးတော့ 

သူစိတ်ကူးရတဲ့အတိုင်း ထီရောင်းတဲ့လူကို | 

အကူအညီတောင်းပြီးဈေးထဲလူစည်တဲ့ 

မနက်ပိုင်းမှာ အသံချဲ့စက်နဲ့ | အအော်ခိုင်း

တယ် ၊ မင်္ဂလာစုံတွဲစပ်တူ ပေါက်ထားကြောင်း 

ပေါက်တဲ့ လူက အသက်လေးဆယ်လောက်

ဖြစ်ကြောင်း ရွာကနေ တိုင်းရင်း ဆေးဆရာ

ကြီးနဲ့ စပ်တူထိုးခဲ့တာဖြစ်ကြောင်း ၊ 

နာမည်မသိ ၊ ရွာမသိကြောင်း ၊ 

သက်ဆိုင်သူက ကြားသိရင် လာရောက်

ဆက်သွယ်ဖို့ အကြောင်း အအော်ခိုင်းတာပေါ့ ။ 

ရွာတွေက ဈေးဝယ်လာသူများတဲ့

အချိန်မှာ အော်တာဆိုတော့ ရွာတွေကို 

ဒီသတင်းရောက်အောင် လုပ်တာပေါ့ ။ 

နှစ်ရက်အော်ပြီးတဲ့အထိ မလာလို့ 

ဆရာကြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတယ် ။ 

သုံးရက်ဆက်အော်တယ် ။ လေးရက်မှာ 

အဲဒီလူ ဆရာကြီးဆီ ရောက်လာတယ် ။ 

ဆရာကြီး သိပ်ဝမ်းသာ ` သွားတယ် ။ 

နားထောင်နေသူများလည်း 

ဝမ်းသာသွားကြတယ် ။ 

“ ဆရာကြီးက အဲဒီလူကို ထီလက်မှတ်တွေ 

ပြန်အပ်တယ် ။ ထီဆုငွေထုတ်ပြီးရင် 

သူ့အတွက် သိန်းငါးဆယ်ပေးဖို့ ပြောတယ် ။ 

တောကလူက လက်ကာပြတယ် ။ 

မဟုတ်တာ ဆရာကြီးရယ် . . | ကျွန်တော် 

တစ်ယောက်တည်းထိုးရင် ပေါက်မှာ မဟုတ်ဘူး ။ 

ဆရာကြီး နဲ့ ကံစပ်လို့ပေါက်တာ 

နှစ်ယောက်ညီတူညီမျှ ခွဲယူရမှာပေါ့လို့ 

ပြော တယ် ။ ဆရာကြီးကလည်း 

မယူလိုကြောင်း သူ့အတွက် ကျပ်သိန်း | 

ငါးဆယ်ပဲ ယူလိုကြောင်း အကြောက်အကန် 

ငြင်းတယ်တဲ့ ” နားထောင်သူများ 

စိတ်ကောင်းရှိသူနှစ်ဦး အကြောင်း

ကြားရသည် မှာ နှစ်သက်စရာ ဖြစ်သည် ။ 

တောကလူကလည်း ဆရာကြီးက 

ထိုးချင်တာမဟုတ်ဘူး ၊ | အတင်းထိုးခိုင်းလို့ 

သူ့ဆန္ဒကို လိုက်ပြီး ထိုးရတာ ဆရာကြီးသာ 

စပ်မထိုးရင် သူလည်း - ထိုးဖြစ်မှာမဟုတ်လို့ 

ပေါက်မှာမဟုတ်ဘူး ၊ ဆရာကြီးနဲ့ 

ကံစပ်လို့သာ သူလည်း ထိုးဖြစ်တာ 

ကံစပ်တယ်ဆိုတာ တစ်ဝက်ဆီခွဲမှ မှန်မှာ

ဖြစ်ကြောင်း အတင်းပြောသည် ။ 

နောက်ဆုံးထီဆုငွေထုတ်ပြီးတော့ဆရာကြီးက 

တစ်ဝက် သာမကဘူး ငွေအားလုံး 

လက်ခံယူထားရတယ် ။ လိုသလောက်သာ 

သုံးပါလို့ပြောတယ် ။

ဆရာကြီးက မြို့ပေါ်မှာ 

အိမ်ဝယ်ပေးမယ်ဆို တော့ သူမြို့ပေါ်မှာ 

မနေနိုင်ဘူးတဲ့ ရွာမှာ သူ့ဆရာ ဘုန်းကြီးကို 

ပြုစုဖို့ ရှိတယ်တဲ့ ။ သူက လူပျိုကြီးမို့ 

အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ပြောတော့ လည်း 

အိမ်ထောင်သားမွေး လုံးဝစိတ်မဝင်စားကြောင်း ရဟန်းဝတ် | ဘဝမှာ 

လေနာရောဂါကြောင့် လူထွက်ရတာ

ဖြစ်ကြောင်း ကျန်းမာရေး ကောင်းရင် 

ရဟန်းပြန်ဝတ်လိုကြောင်း ပြောတယ်တဲ့ ။ 

ဒါနဲ့ ဆရာကြီးက သူ့ရွာကို လိုက်သွားပြီး 

သူ့အတွက် အိမ် ကောင်းကောင်း

တစ်လုံး ဆောက်ပေးတယ် ။ သူ့ဆရာ

ဘုန်းကြီးကျောင်း ကိုလည်း ပြုပြင်ပေးတယ် ။ 

လိုအပ်သော စီစဉ်ဆောင်ရွက်ပြီး 

ပြည့်စုံ အောင် လှူဒါန်းပေးတယ် ၊ 

အဲဒီလူအတွက်လဲ မြို့သွားဖို့ လာဖို့လည်း 

လွယ်အောင် နေ့စဉ် သုံးရအောင် 

စက်တပ်လှေတစ်စင်းဝယ်ပေး လိုက်တယ်တဲ့ " 

" , ခုတော့ သူတို့ ဆွေမျိုးသားချင်း 

အရင်းအချာတွေလိုဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ကို

တစ်ယောက် ချစ်ခင်အားကိုးနေလိုက်ကြတာတဲ့ ။ ” 

အငြိမ်းစားအရာရှိကြီးက 

သူ့စကားကို အဆုံးသတ်ပြီး ရေနွေးကြမ်း 

တစ်ပန်းကန် ကောက်မော့ပါသည် ။ 

“ . ပြောသူ၏မျက်နှာ ကြည်လင်ရွှင်လန်း

နေသကဲ့သို့ နားထောင် သူတို့၏ မျက်နှာ 

မျက်လုံးများမှာလည်း ပြုံးပျော် အေးချမ်းလျက် . . ။ 

----------------------

လယ်တွင်းသားစောချစ် 

နိုင်ငံဂုဏ်ရည်မဂ္ဂဇင်း 

၂၀၀၂ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ 

By KO PYAE